کتابخانه

کتابخانه ی شخصی من و توضیحی بر آنچه میخوانم

کتابخانه

کتابخانه ی شخصی من و توضیحی بر آنچه میخوانم

بینایی

نام کتاب:بینایی

نویسنده:ژوزه ساراماگو

مترجم:کیومرث پارسایی

ناشر:نشرشیرین

نوبت چاپ چهارم بهار1385


قسمتی از کتاب:

از سه روز گذشته؛هوا صاف نمی شد و اعلامیه ها بارها مسیر کاخ ریاست جمهوری تا وزارت کشور را طی کردند.روز چهارم نیز از سپیده دم؛آسمان ابری و تیره بود.در اواسط صبح؛رگبارهای پراکنده؛شهر را در بر گرفت.گاهی باران می بارید و گاهی قطع می شد.سپس تا عصر آن روز؛باران نرمی شروع به باریدن گرفت.

وزیر کشور در نظر داشت از مقامات ارشد نیروی هوایی بخواهد برنامه را زیر باران به اجرا در آورند؛ولی اندیشید حتی اگر آنان موافقت کنند؛ریختن اعلامیه در چنان شرایطی؛نوعی توهین به مردم تلقی خواهد شد و حاصلی نخواهد داشت...ص157


نظر من درباره ی این کتاب:

این کتاب مشتمل بر281صفحه است.اولین بار که این کتاب را دیدم گمان بردم نویسنده در ادامه ی رمان کوری قسمت دوم آن را نوشته و به نام بینایی روانه ی بازار کرده است.اما پس از خواندن کتاب نظرم تغییر کرد چرا که در ماجرای این رمان تنها در حدود30 یا40 صفحه ی پایانی است که نویسنده اشاره هایی به شخصیتهای رمان کوری می کند.این کتاب بیش از آنکه ماجرایی را دنبال کند بیشتر جنبه ی آموزشی دارد و در قالبی خاص سعی در معرفی و شناساندن احزاب مختلف سیاسی من جمله معرفی حزب سوسیالیست؛حزب سوسیال دمکرات و یا محافظه کاران و یا لیبرالها  می نماید...و تنها ارزشی که من در این کتاب توانستم از آن بهره ببرم همین بود...ماجرای این رمان به هیچ وجه کشش رمان کوری را نداشت اما مطالب آموزنده ی بسیاری را در خود برای خواننده به همراه دارد که البته گمان می برم مطالعه ی این رمان از حوصله ی نوجوانان خارج و برای گروه اندکی از رمان دوستان جالب توجه باشد!

کوری

نام کتاب:کوری 

نام نویسنده:ژوزه ساراماگو 

مترجم:مینو مشیری 

ویراستار:محمدرضاجعفری 

چاپ چهارم1378 

ناشر:نشرعلم 

قسمتی از کتاب: 

سربازان که هنوز از بهت واقعه ی اسفناک شب گذشته بیرون نیامده بودند؛میان خود توافق کرده بودند که کانتینرها را؛برخلاف گذشته؛نزدیک درهایی که به دو ضلع ساختمان باز می شد نگذارند؛بلکه در سرسرا بیندازند و بروند و بازداشت شدگان خودشان ترتیب کار را بدهند.نور خیره کننده ی خورشید در بیرون و تاریکی ناگهانی سرسرا نگذاشت که سربازان در بدو ورود بازداشت شدگان کور را ببینند.اما طولی نکشید که آنها را دیدند.با نعره های وحشتناک؛کانتینرها را به زمین پرت کردند و دیوانه وار از در گریختند. 

نظر من نسبت به این کتاب: 

نویسنده برای آشکار ساختن شخصیتهایش به شیوه ایی بسیار نو عمل کرده است.به کار نبردن اسم برای شخصیتها خود یکی از شاخصه های بسیار منحصر به فرد کتاب می تواند باشد.به کار بردن واژه هایی چون دکتر/زن دکتر/مردی که چشم بند داشت/دختری که عینک دودی داشت/مردی که اول کور شد و... میبینیم که در هیچ کجای داستان برای اشخاص از نام استفاده نشده بلکه همین واژه ها هستند که اشخاص را در ذهن خواننده ساخته و پرداخته می کنند و تا پایان نیز با همین نامها ماجرای هر یک را دنبال خواهد کرد.تک تک شخصیتها در حدی فوق العاده به نمایش در آمده اند و هر یک نمادی کامل از انسانهای افراد هر جامعه ایی می توانند باشند!سرتاسر داستان تضاد میان شخصیتها وجود ندارد بلکه این تضاد میان هر شخص با شخصیت خودش پیش می آید که با ظهور این بیماری شخصیتها دگرگون می شوند!همه ی شخصیتهای این کتاب به غیر از همسر دکتر همواره در نقض گذشته ی خود و تفکر بر اعمال خویش لحظات را سپری میکنند.هر شخصیتی در این رمان به حد کافی انگیزه ی عمل دارد و این انگیزه چیزی جز بقای حیاتش نیست اما با نگرشی متفاوت به زندگی!داستان در نوع خود تخیلی می باشد اما فوق العاده در باور خواننده جای گرفته به طرزی که همنفس با شخصیتها ماجراها را پشت سر میگذارد.هیچکدام از شخصیتها کلیشه ایی و ساده و تکراری در حد رمانهای دیگر نیستند!هر یک از آنها شخصیتشان کاملا در وادی تکوین معنوی خویش قدم برمیدارند.کاراکتر های این رمان از ساده ترین فرد جامعه که می تواند یک پسربچه ی محصل باشد تا افراد تحصیل کرده همچون یک دکتر چشم پزشک و حتی یک شخصیت دزد همه و همه به خوبی و مهارتی مثال نیافتنی پرورده شده اند تا توجیه کاملی از نقش و عمل خود در داستان داشته باشند.

در یک کلام میشه گفت شاهکار بود.سبکی جدید در نگارش؛بی نام بودن تک تک شخصیتهای رمان تا پایان ماجرا؛شیوع یک بیماری غیرممکن اما بیانی روان که در باور خواننده تحقق آن را حتمی میکند؛همذات پنداری شدید با شخصیتها و قرار گرفتن در محیط...همه و همه به طرزی باور نکردنی و با شدت هر چه تمامتر به هنگام مطالعه ی این کتاب عیان میشد.گاهی به طور ناخودآگاه چنان غرق در ماجرا میشدم که برای لحظاتی به نقطه ایی خیره بودم و دائم به این فکر میکردم:اگر روزی من دچار این بیماری بشم چی میشه؟چیکار باید بکنم؟زندگی چی میشه؟و...